με παρακολουθούν.....

Ms imagine cup 2009

MIC2009

ΜΥΑΛΟ vs ΚΑΡΔΙΑ

"Είμαι πραγματικά ευτυχισμένος που κάτι μπορεί να με κάνει τόσο λυπημένο είναι σαν να με κάνει να νιώθω ζωντανός, με κάνει να νιώθω άνθρωπος. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να με κάνει τόσο λυπημένο τώρα είναι αν ένιωσα κάτι πραγματικά καλό πριν...."

Αν μπορούσαμε να κάνουμε κτήμα μας στη ζωή μας και στην καρδιά μας αυτή την φράση σίγουρα θα ήμασταν πολύ πιο ευχαριστημένοι από αυτά που ζήσαμε, πολύ πιο ζωντανοί για αυτά που ζούμε και πολύ πιο αισιόδοξοι για αυτά που θα ζήσουμε... Όμως γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους ανθρώπους να το εφαρμόσουν στην πράξη; Η απάντηση είναι απλή και σε μία λέξη περιγράφετε ως ΛΟΓΙΚΗ.... Ο ισχυρισμός όπως διατυπώνετε στην αρχή είναι απόλυτα λογικός και προφανέστατα σωστός αλλά ο πόνος και η χαρά είναι συναισθήματα και ΚΥΡΙΕΥΟΥΝ τον καθένα μας αναγκάζοντας μας να βάλουμε στην άκρη την λογική μας... Έχετε δει πανηγυρισμούς ή κηδείες με λογικές αντιδράσεις;; Όχι, γιατί όταν η καρδιά πρωταγωνιστεί το μυαλό είναι απλά κομπάρσος....
Το θέμα λοιπόν είναι τι ρόλο θα δώσουμε στους κομπάρσους;
Αν μας πάρουν τον αέρα τότε πραγματικά θα απαλλαγούμε από την στεναχώρια αλλά θα περιμένουμε μόνιμα μια χαρά και τελικά τίποτα δεν θα μας κάνει πραγματικά χαρούμενους αφού πάντα η ΛΟΓΙΚΗ θα μας λέει ότι γινόταν και καλύτερα!!! Από την άλλη πλευρά αν δεν τους αφήσουμε καθόλου συμμετοχή το πιο πιθανόν είναι να μείνουμε κολλημένοι σε μία κατάσταση η οποία με τον καιρό απλά θα μας φθείρει ακριβώς όπως γίνετε με ορισμένα είδη ζωών τα οποία φτάνουν στο σημείο να πεθάνουν από στεναχώρια επειδή έπαθε κάτι ο σύντροφος τους!!! Η τρίτη επιλογή είναι να αφήνουμε στην ζωή μας τα συναισθήματα μας να γεμίζουν την ψυχή μας χωρίς να τα περιορίζουμε στο παρών και χωρίς να γκρεμίζουμε το μέλλον βάζοντας όμως την λογική μας να θέσει τα όρια... Για παράδειγμα μία άδεια άνευ αποδοχών για 15 μέρες όταν θα είναι κάποιος πραγματικά πληγωμένος έτσι ώστε να γυρίσει ανανεωμένος είναι ωφέλιμη αλλά η παραίτηση του ή η πτώση της απόδοσης σε επίπεδο που θα επιφέρει την απόλυση του είναι πρόβλημα!!! Επειδή λοιπόν στην ουσία καλά όλα αυτά αλλά είναι ασκήσεις επί χάρτου η αλήθεια είναι απλή όταν το ΜΥΑΛΟ και η ΚΑΡΔΙΑ διαφωνούν ο αγώνας είναι πάντα στην κατηγορία NO BET αφού ο νικητής κρίνετε από τις λεπτομέρειες!

Αγώνας επιβίωσης....

Έπεσε τελευταία το μάτι μου σε ενα αρθράκι μιας εφημερίδας σχετικά με την κατάσταση της ελληνικής οικογένειας και δυστυχώς τα συμπεράσματα δεν ήταν καθόλου ευχάριστα...! Αναφερόμενος ο αρθρογράφος στον μέσο όρο τεκνοποιήσης των ελλήνων μας ενημέρωνε οτι σε κάθε ζευγάρι αντιστοιχεί 1,42 παιδία. Με λίγα λόγια οχι απλά δεν συντηρούμαστε σαν έθνος αλλα σιγα σιγά σβήνουμε απο μόνοι μας την Ελλάδα απο τον χάρτη αφου με τέτοια τεκνοποιήση ουτε σηντήρηση δεν πετυχαίνουμε ποσο μάλλον αύξηση του πλυθησμού μας!!!! Διαβάζοντας αυτα τα κατορθώματα μας θυμήθηκα τον Αριστοτέλη που με πολύ γνώση μας δίδαξε οτι "ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΩ ΤΟ ΖΕΙΝ, ΣΤΟΥΣ ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΟΥΣ ΜΟΥ ΤΟ ΕΥ ΖΕΙΝ" και απορώ τι θα μας έλεγε αν ζούσε σήμερα που η καλύτερη δικαιολογία μας για να μην κάνουμε παιδιά είναι οτι δεν έχουμε λεφτά να το αναθρέψουμε, να το βάλουμε φροντιστήρια, να του δώσουμε ολα τα καλά?? Μήπως θα μας έβαζε τις φωνές, μήπως θα μας έλεγε οτι για να αναζητήσεις το ΕΥ ΖΕΙΝ πρέπει πρώτα να έχεις εξασφαλίσει το ΖΕΙΝ?? Δυστυχώς πατριώτες μου δεν έχουμε τραβήξει σωστή ρότα και θα το πλήρώσουμε, αναζητάμε να δώσουμε στα παιδιά μας οσο το δυνατόν περισσότερα και τα καταδικάζουμε σε συρίκνωση και αργή αλλα σίγουρη υποδούλωση σε κάποιον απο τους λαούς που θα αποφασίσουν να εκμεταλευτούν όσα εμείς απαξιώνουμε, σε αυτούς που θα αγοράσουν κοψοχρονιά τα οικόπεδα στα νησιά μας και θα δημιουργήσουν πολιτισμό εκεί που εμείς αφήνουμε στάχτες και ερημία, σε αυτούς που θα μας ονομάσουν Βουλγαρία η οπως αλλίως του έρθει απλά και μόνο γιατί θα είμαστε ως έθνος μειονότητα μέσα στην ίδια μας την πατρίδα και οχι επειδή θα επιζητούν μια έξοδο στην θάλλασα!!! Αν λοιπόν καταλάβουμε σύντομα οτι είμαστε σε αγώνα ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ και όχι σε αγώνα ανάπτυξης και εξέλιξης ίσως κάποια μέρα οι δασκάλοι να προσφέρουν στα ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ την καλή ζωή για την οποία μίλαγε ο Αριστοτέλης...! Σε διαφορετική περίπτωση πρέπει να το πάρουμε απόφαση οτι ως έθνος ζούμε τις τελευταίες μέρες μας και όπως τα μικρά παιδιά λίγο πριν κοιμηθούν έχουν υπερβολίκη ενέργεια ετσι και η Ελλάδα μας μπορεί να ζήσει μεγάλες δόξες αλλά θα είναι προϊόν της ενέργειας λίγο πρίν οδηγηθεί στην οριστική ύπνωση......